de Ruyter de Wildtlaan

Het liep goed af voor onze vloot en dus werd Michiel de Ruyter een vaderlandse held. Gebrek aan mannelijk nageslacht leidde er toe dat nageslacht van de admiraal de naam de Ruyter niet zou dragen. Dat kon natuurlijk niet, en dus werd in 1817 bij koninklijk besluit besloten dat de naam de Ruyter via zijn achterkleindochter voortgezet zou worden in de vorm van de Ruyter de Wildt.

Doldersumerveld

Startend bij Boskefe Kobus aan de Ruyter de Wildtlaan trokken vijftien wandelende leden en gasten achter de steppende vlaggenuitzetter Albert aan. Eerst via een smal paadje langs de camping achter het boskefe. Daarna over schrikdraad en door het bos naar het Doldersumerveld. We waren hier op terrein dat sommigen na vele jaren Lotuslidmaatschap nog niet ontdekt hadden. Via het fietspad liepen we naar de weg tussen Wateren en Doldersum. Links van het fietspad woedde een paar jaar geleden een hevige natuurbrand. De aanpalende camping De Blauwe Lantaarn moest worden ontruimd en de brandweer was nog dagen bezig oplaaiende veenbrandjes te blussen. Inmiddels heeft de natuur zich weer hersteld en moet je je best doen om nog sporen van de brand terug te vinden.

Monument

De weg lieten we meteen weer achter ons om een smal heidepaadje te te volgen naar een oorlogsmonument. In de nacht van 7 op 8 september 1944 ontsnapten 21 jonge mannen uit het kamp van De Nederlandse Arbeidsdienst in Vledder. Door het verzet werden de 21 jongens ondergebracht in vier ondergrondse schuilplaatsen in de buurt van Doldersum. Een van die schuilplaatsen werd op 8 september door de Duitsers ontdekt. Er zaten negen jongens in verborgen. Twee werden in leven gehouden om mee te zoeken naar de andere holen. De andere zeven werden ter plekke dood geschoten. Hier. Het is niet het hele verhaal, dus er is een goede reden er ook eens langs te gaan.

Schaapskooi, veld en bos

Vandaar ging het verder naar schaapskooi en informatiecentrum De Huenderhoeve. Nu nog niet helemaal open, maar een heel geschikt startpunt om de omgeving van Doldersum te verkennen. Opnieuw de weg over, een stukje parallel aan de weg door het bos en dan weer het veld door langs een prachtig stuk graanveld vol Korenbloemen.

Het laatste deel van de tocht ging door het bos in de driehoek Doldersum / Bosoord / Zorgvlied. Eerst via een smal paadje, precies via de rand van bos en veld. Langs de uitkijktoren die we met onze inmiddels vermoeide benen niet beklommen, en daarna via het bos terug naar Kobus. De keuken en de ijsmachine waren bij terugkomst al schoongemaakt, maar een drankje lukte gelukkig nog wel. Het was al behoorlijk afgekoeld, maar slechts een van ons besloot tot de bijpassende drank, chocolademelk met slagroom.

Na deze prachtige tocht verheugen we ons nu al op de volgende langs de Tjonger en door de Delleboerster heide en het Diakonievene.